Twee weken geleden zette ik dan eindelijk die veel geoefende krabbel onder mijn masterdiploma. Mensen met een masterdiploma hebben het helemaal gemaakt en weten alles wat ze moeten weten om aan de slag te gaan in het ‘echte’ leven. Althans, dat was wat ik een aantal jaar geleden dacht. Het was een feestelijke dag, de diploma uitreiking. Na de presentatie lekker uit eten met de familie en honderd keer op de foto bij het beeld met de naam van de universiteit om die vervolgens (lekker cliché) op social media te delen.
Vrijheid
Het schrijven van mijn scriptie ging tegen mijn verwachting in vrijwel vlekkeloos. Twee dagen in de week was ik te vinden in de stilteruimte van de bibliotheek met mijn hoofd zowat ín de computer. Op het lange wachten op feedbackmomenten na vond ik het proces helemaal niet zo vervelend. Lekker in mijn eigen wereld, als een spons kennis absorberen en zoveel mogelijk onderzoeken lezen. Naast dat ik twee dagen in de week parttime werkte bij een online communicatie bedrijfje kon ik de overige dagen zelf inplannen. In deze laatste periode van mijn studententijd had ik veel vrijheid, niemand die zei hoe of wat ik iets moest doen en behalve het schrijven van die scriptie niet veel grote verantwoordelijkheden.
Verwachtingen waarmaken
Zaterdag, de dag na de diploma uitreiking sloeg echter de paniek toe. Vanaf maandag zou ik al gaan starten als community manager bij Expand! Ik had er oprecht super veel zin in, maar nu zou ik de verwachtingen toch echt waar moeten gaan maken en laten zien wat ik kan. Tijdens mijn ‘halve tussenjaar’ in Vancouver, Canada had ik ook al een tijd veertig uur in de week gewerkt als marketing coördinator, maar dit was een tijdelijke functie en voelde op de één of andere vreemde reden minder spannend. Alles was natuurlijk in het Engels, maar ik kende de eigenaar van het bedrijf al een beetje en het team was klein.
Na de eerste werkdag bij Expand viel deze spanning eigenlijk alweer van me af. Natuurlijk hoefde ik van te voren nog niet meteen precies te weten hoe het eraan toe zou gaan in het bedrijf en wat ik precies allemaal zou moeten doen. Ik kreeg eigenlijk alleen maar meer zin om met alle aankomende projecten aan de slag te gaan. Na mijn lange zomervakantie was ik er wel aan toe om weer hard te werken.
Tip voor andere starters
Nu zijn we alweer twee weken verder en leer ik het bedrijf steeds beter kennen. Collega’s zijn aardig en heel behulpzaam, wat het allemaal een stuk gemakkelijker maakt. Als ik één tip zou mogen geven aan andere pas afgestudeerden: stel vragen! Tijdens mijn eerste stage periodes stelde ik veel te weinig vragen omdat ik niet dom over wilde komen, maar daar had ik echt alleen mezelf mee. Uiteindelijk ga je toch tegen dingen aanlopen omdat je er simpelweg niet naar hebt gevraagd en je er zelf niet uitkomt. Je hoeft niet alles te weten en vragen staat vrij!
